Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Η «ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ» ΑΝΤΕΠΙΤΊΘΕΤΑΙ-Στρατικοποίηση της Καταστολής

Γράφει ο Άκρατος <- Πάτα κλικ ντε :P

Στο κείμενο αυτό θα δούμε πως ήρθε η Στρατικοποίηση της Καταστολής, ποιοι την έφεραν και παραδείγματα στρατικοποιημένης καταστολής κινημάτων.


Το ασύμμετρο τέλος της ιστορικής απειλής.
Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι κοινωνικοί επιστήμονες προέβλεψαν το τέλος της Ιστορίας, σκεπτόμενοι ότι από την στιγμή που το σύστημα της Ελεύθερης Αγοράς επικράτησε σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν θα υπάρχουν και αντιδράσεις από μέλη κοινωνιών που ζουν εντός αυτών των συστημάτων διότι πλέον δεν υφίσταται το «στρατόπεδο» του Σιδηρούν Παραπετάσματος/κομμουνιστικό κινδύνου που αποτελούσε το αντίπαλων δέος του συνασπισμού κρατών ,της λεγόμενης, Δύσης.
Βέβαια οι πρόσφατες εξεγέρσεις και επαναστάσης στην Β.Αφρική, στην Ευρώπη και στη Λ. Αμερική δείχνου ότι το Τέλος της Ιστορίας δεν ήρθε ποτέ. Πως είναι δυνατόν να επήλθε το τέλος της πάλης των τάξεων όταν για παράδειγμα στην Ελλάδα, το Δεκέμβριο του ’08 η νεολαία αμφισβήτησε μαζικά την έννοια της κυριαρχίας του κράτους και του αστικού πολιτικού κόσμου, όταν στην Τουρκία(Ιούνιος 2013) εκατομμύρια πολιτών εναντιώνονται στα συμφέροντα μεγάλων κατασκευαστικών εταιριών, δίνοντας μάχες σε οδοφράγματα με τις κατασταλτικές δυνάμεις του Τουρκικού κράτους;

Αφού όμως  ήρθε το Τέλος της Ιστορίας και ο «κίνδυνος του κομμουνισμού» εξαφανίστηκε η ανάγκη για την «εσωτερική ασφάλεια» δεν έπαψε να υπάρχει. Χρειάστηκε ένα νέο είδος «κινδύνου» που να μπορεί να συσπειρώνει άκριτα, και  βασισμένο στην άγνοια, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ενάντιά του.

Αυτό ο νέος «κίνδυνος» ονομάστηκε «ασύμμετρη απειλή». Με τη χρήση αυτής ορολογίας η εκάστοτε κυβέρνηση ή ο κάθε διεθνής διακρατικός οργανισμός είναι σε θέση να ονοματίζει κάθε τι κατά το δοκούν ασύμμετρη απειλή, διότι μια ασύμμετρη απειλή δεν είναι συγκεκριμένη, είναι αόριστη και ταυτόχρονα βάζει τις κοινωνίες σε κατάσταση φόβου και αναμονής «επίθεσης» αλλά το βασικότερο είναι η δημιουργία συναισθήματος τρόμου που νομιμοποιεί την κρατική καταστολή με πρόσχημα την προστασία και την ασφάλεια των πολιτών και των συμφερόντων τους, από κάποιο άγνωστο εχθρό.


Επίσης η «ασύμμετρη απειλή» μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα μέσο αποποίησης ευθυνών από επίσημους κυβερνητικούς φορείς όπως έγινε   π.χ το Θέρος του 2007, μια περίοδο που η ελληνική επικράτεια βίωσε τον εφιάλτη των πολλαπλών πυρκαγιών, ο τότε Υπουργός Δημόσιας Τάξης, κ. Βύρωνας Πολύδωρας δήλωσε ότι 
«Μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται πράγματι περί ασύμμετρης απειλής. Η διασπορά των συμβάντων, δηλαδή των πυρκαγιών ο χρόνος ακόμη και οι νυχτερινές επιθέσεις, με αναφλέξεις στις τρεις και στις τέσσερις τη νύχτα και σε απίθανα μέρη, όπου η προσπέλαση σε αυτά δεν είναι ούτε από κάποιο τυχαίο διαβάτη, ή αυτοκινητιστή, μας οδηγούν στο συμπέρασμα όχι να διατυπώνουμε ερωτήματα, αλλά να κοιτάξουμε πώς να αντιμετωπίσουμε και αυτήν την ασύμμετρη απειλή».

6 χρόνια αργότερα από την δήλωση εκείνη δεν έχει αποδειχθεί εάν κάποια «ασύμμετρη απειλή» ευθύνεται για την μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή και για τους θανάτους πολιτών του ελληνικού κράτους αλλά αποδείχθηκε ότι ο κρατικός μηχανισμός ήταν ανίκανος να αντιμετωπίσει φυσικές καταστροφές και πως ο τότε υπουργός προσπαθούσε να αποπροσανατολίσει τη κοινή γνώμη πως κατευθύνσεις συνομοσιολογικού περιεχομένου.

Στρατικοποίηση της Αστυνόμευσης

Στα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ έχει παρατηρηθεί η στρατικοποίηση των αρχών Αστυνόμευσης. Στην Ελλάδα πχ η ΕΛ.ΑΣ έχει αναλάβει την φύλαξη συνόρων, που μέχρι πρότινος, ήταν στις αρμοδιότητες του Ελληνικού Στρατού με το Σώμα Συνοριοφυλάκων ή κράτη μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να δημιουργούν σώματα ασφαλείας όπως η
FRONTEX που έχουν στρατιωτική οργάνωση, ένδυση και τακτικές αλλά δεν υπάγονται σε εθνικούς στρατούς ή συμμαχίες κρατών σε στρατιωτικό επίπεδο.

Όπως αναφέρει και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων σε ένα πολυσέλιδο άρθρο της με τίτλο «Προτάσεις για τη μεταρρύθμιση της Ελληνικής Αστυνομίας» και συγγραφέα τον διδάκτορα του τμήματος Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιώργο Παπακωνσταντή. Το ζήτημα της στρατιωτικοποίησης εμφανίζεται ως ανασταλτικός παράγοντας στην κοινωνική νομιμοποίηση της αστυνομίας, καθώς «το πρόβλημα, […] έγκειται στην τάση που έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια για τη “στρατιωτικού τύπου”  καθημερινή αστυνόμευση, η οποία έχει εδραιωθεί ως πεποίθηση που έχουν αναπτύξει αρκετά ανώτερα στελέχη της Αστυνομίας. Θεωρούν ότι η στρατιωτικού τύπου στολή, ο αντίστοιχος εξοπλισμός, τα διάφορα στρατιωτικά σήματα και σύμβολα, συμβάλλουν στην καλύτερη αστυνόμευση. Η τάση αυτή υιοθετείται εύκολα από τους νεαρούς αστυνομικούς οι οποίοι θεωρούν ότι η στρατιωτική και εν πολλοίς “εμπόλεμη” εμφάνιση, τους προσθέτει κύρος και εξουσία».

Οι πολιτικές και τεχνοκρατικές ντιρεκτίβες για την δημιουργία τέτοιων σωμάτων ασφαλείας προέρχονται από τα εγχειρίδια «Μ
ilitary Operations in the Urban Terrain» και «US Doctrine for Joint Urban Operations». Το ΜΟUT προέκυψε μετά την εισβολή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ κατά την οποία ο στρατός τους έκανε εκτενής επιχειρήσεις σε αστικά κέντρα  και το JUO μετά τη επίθεση της 11/9 στη Νέα Υόρκη.

Με βάση αυτά τα 2 εγχειρίδια αλλά και το «Μη Θανατηφόρα Όπλα και τις Μελλοντικές Επιχειρήσεις Ενίσχυσης της Ειρήνης» που δημοσιεύθηκε το 2004 από το ΝΑΤΟ, και στο οποίο περιλαμβάνεται η άποψη ότι το ΝΑΤΟ πρέπει να μπορεί να έχει τεχνικές ελέγχου πλήθους και καταστολής αυτούς καθώς και τεχνικές επιτήρησης και μεταχείρισης κοινωνικών ομάδων σε περιβάλλον πόλης, κρίνεται απαραίτητη η χρήση ψηφιακών μέσων όπως κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους δρόμους ή συσκευές παρακολούθησης και υποκλοπής τηλεφωνικών/διαδικτυακών συνομιλιών  , επιχειρήσεων συνεργασίας διαφορετικών πολεμικών και αστυνομικών δυνάμεων(όπως έγινε πχ στη Γένοβα κατά την διάρκεια της συνδιάσκεψης των G8 όπου η Ιταλική Αστυνομία, το Ιταλικό Λιμενικό Σώμα και η Ιταλική Πολεμική αεροπορία συνεργάστηκαν για την καταστολή των διαδηλώσεων τις ημέρες εκείνες) αλλά και παλαιότερων τεχνικών όπως ο ψυχολογικός πόλεμος καθώς και η ψευδής προπαγάνδα μέσω ΜΜΕ που είναι πιστά στο να αναπαράγουν παραπλανητικές ειδήσεις προς το σύνολο των πολιτών της εκάστοτε κρατικής επικράτειας.

Συμπερασματικά λοιπόν θα μπορούσαμε να πούμε ότι πλέον τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ ,και φίλια προς αυτό, έχουν μπει σε μια διαδικασία εύρεσης εχθρών και της διασποράς «ασύμμετρων φόβων» για να μπορούν να αναπαράγουν την ψευδαίσθηση της αναγκαιότητάς ύπαρξής τους στους πολίτες τους, μιας και ο κίνδυνος του Σιδηρούν Παραπετάσματος έπαψε να υπάρχει, καθώς επίσης και για να εδραιώσουν πλήρως την αντίληψη ότι κατέχουν το «νόμιμο μονοπώλιο χρήσης βίας» στο όνομα της προστασίας και ασφάλειας του έθνους και εύρυθμης λειτουργίας των οικονομικών και πολιτικών θεσμών.

Το Γαλατικό Χωριό.

Η Μεγάλη Παναγιά κι η Ιερισσός στο πόδι
π' όρμηξαν τούτοι οι διαβόλοι να μας σκιάξουν, χωριανοί.
Οι καμπάνες στα χωριά να σημάνουνε, αδέρφια,
για της εταιρείας τα κέφια, ύδωρ θέλουνε και γη.-Υπεραστικοί



Από την 28η Ιανουαρίου του 2004, το δικαίωμα εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου των μεταλλείων χρυσού της Χαλκιδικής περνάει στην ιδιοκτησία της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός», σύμφωνα με το Ν.3220/2004 ΦΕΚ 15Α. Στις 26 Ιουλίου του 2011 ο Υπουργός Περιβάλλοντος, Γ. Παπακωνσταντίνου  υπογράφει τη Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που κατέθεσε η «Ελληνικός Χρυσός» και αφορούσε στη περιοχή εξόρυξης των 317.000 στρεµµάτων της Β. Χαλκιδικής.

Οι κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής αρνούμενοι να δεχθούν την
καταστροφή των κάλων του φυσικού τοπίου και της ποιότητας του περιβάλλοντος, που θα επιφέρει η εξόρυξη χρυσού, στη περιοχή που ζουν, αποφασίζουν να αντιδράσουν. Αποφασίζουν να δημιουργήσουν συλλογικές δομές όπως συνελεύσεις χωριών και κοινοτήτων και ενώνουν τις δυνάμεις του, κάνοντας μαζικά συλλαλητήρια ενάντια στην νέα επένδυση. Αποτέλεσμα των συλλογικών δράσεων είναι να αναβάλουν  έργα της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός» που αφορούσαν την δημιουργία υποδομών εξόρυξης.

Πριν όμως από 1 έτος(Μάρτιος 2012) η κυβέρνηση του ελληνικού κράτους αποφασίζει να επέμβει δυναμικά στην αντιπαράθεση μεταξύ κατοίκων-εταιρείας.  Και αποφασίζει να επέμβει υπέρ της εταιρείας στέλνοντας μονάδες ΜΑΤ(
 Μονάδες Αποκατάστασης Τάξης) και ΕΚΑΜ(Ειδική Κατασταλτική Αντιτρομοκρατική Μονάδα) για καταστείλει τους κατοίκους που αντιδρούν στην «επένδυση».

Από την μέρα εκείνη έχουν δημιουργηθεί πολλά
«θερμά» επεισόδια ανάμεσα στους κατοίκους και τις δυνάμεις καταστολής. Το πιο χαρακτηριστικό γεγονός είναι η απαγωγή 2 κατοίκων στις 10/3/2013 από άνδρες της ΕΛ.ΑΣ, στις 3.00 τα ξημερώματα, με βίαιη παραβίαση των εισόδων των κατοικιών τους. Ο κ. Δένδιας ,Υπουργός Προστασίας του πολίτη, σε συνέντευξή του σε τηλεοπτική εκπομπή δηλώνει ότι οι 2 συλληφθέντες αντιμετωπίζουν κατηγορίες που υπάγονται στο νομικό πλαίσιο ενάντια στη τρομοκρατία και κλείνει την συνέντευξη του λέγοντας ότι  «Ο νόμος θα εφαρμοστεί, αν οποιαδήποτε κοινότητα, χωριό ή κωμόπολη  στην Ελλάδα έχει την εντύπωση ότι μπορεί να μετατραπεί σε γαλατικό χωριό και να εφαρμόσει δικό του Σύνταγμα, δικό του Δίκαιο και την αυτοδικία ως κανόνα ζωής, αυτό δεν πρόκειται να περάσει»


Και εδώ προκύπτει το εξής ερώτημα: Πως είναι δυνατόν οι κοινωνικοί αγώνες και οι συλλογικές δράσεις πολιτών να χαρακτηρίζονται ως τρομοκρατία ή αυτοδικία, και στους συμμετέχοντες των δράσεων ο κρατικός μηχανισμός πρέπει να απαντά με διώξεις;


Η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα έρχεται από την περίοδο που ακόμη στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως οι εχθροί της ηγεσίας των κρατών αλλά και των κρατών ως θεσμών  είχαν όνομα και η έννοια της «Δημοκρατίας» αφορούσε μόνον όσους δεν είχαν αντίθετη γνώμη με την ηγεσία του κράτους και η απάντηση αυτή προήλθε από τον
 Ε. Καλαντζή (υφυπουργός Εσωτερικών) που είχε δηλώσει στη Βουλή  ότι «τα Σώματα Ασφαλείας [που] φράσσουν τον δρόμον εις την κομμουνιστικήν συνωμοσίαν, προστατεύοντα το θεμέλιον του Δημοκρατικού πολιτεύματος» (Οι φίλοι και οι εχθροί της Δημοκρατίας, αποκαλυπτικαί συζητήσεις εις την Βουλήν, Αθήνα, 1959 , σ. 5.).








Her Yer Taksim, Her Yer Direniş

Στις 30 Μαΐου μια διαμαρτυρία από κατοίκους της Πόλης στο πάρκο Gezi (κοντά στην πλατεία Ταξίμ) ενάντια στην ολική ανάπλαση που θα το εξαφάνιζε, μετουσιώθηκε σε μια εξέγερση που εξαπλώθηκε σε όλη την Τουρκία, παρ΄όλο που η τουρκική αστυνομία επενέβη άμεσα και βίαια για να την καταστείλει. Μια εξέγερση ενάντια στην κυβερνητική ηγεσία του Τουρκικού κράτους  και το πολιτικό σύστημα που  επιβάλλει η νέοσυντηρητική ιδεολογική γραμμή του κυβερνόντος κόμματος AKP.

Μέχρι  σήμερα
(9/6/2013)  οι νεκροί φτάνουν τους 5 (ο ένας εκ των νεκρών είναι αστυνομικός της Τουρκικής Αστυνομίας και έχασε τη ζωή του μόνος του)και οι τραυματίες τους 4000 . Οι δολοφονηθέντες διαδηλωτές έχασαν  την ζωή τους από τα Μη Θανατηφόρα Όπλα του Τουρκικού κράτους όπως οι αντλίες νερού και χημικά και τα οποία χρησιμοποιούνται να διαλύονται τα συγκεντρωμένα πλήθη.

24 Τούρκοι πολίτες συλλαμβάνονται με την κατηγορία της διάδοσης
«ψεύτικων και δυσφημιστικών πληροφοριών» μέσω του κοινωνικού δικτύου Twitter.


To πιο κάτω μήνυμα, το δημοσίευσαν  εξεγερμένοι Τούρκοι πολίτες αφορά τη κυβερνητική καταστολή ακόμα στο διαδίκτυο:

[…]3 Ιουνίου 2013. Το βράδυ, η αστυνομία έκανε έφοδο και εισέβαλε σε σπίτια νέων που η ηλικία τους ήταν μεταξύ 19-25 ετών. Όπως περιγράφει ο πρωθυπουργός Ερντογάν, τέθηκαν υπό κράτηση 16 νεαρά παιδιά ως συμμετέχοντες στο Twitter.

8 ημέρες αντίστασης στη πλατεία για την υποστήριξη της νεολαίας, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης λειτουργούν ως  ηθικοί αυτουργοί προκειμένου να κατηγορηθούν οι 16 αυτοί νέοι για τον δημόσιο λόγο τους και να οδηγηθούν στην αστυνομία, με την κατηγορία ότι  αυτά που… τόλμησαν να πουν, ελήφθησαν ως προπαγάνδα.
Και φυσικά, η αστυνομία μπορεί να αυξήσει τον αριθμό ημερών κράτησης που ορίζεται από το νόμο.

Ο πρωθυπουργός έδειξε τον στόχο:

Η αστυνομία στη Σμύρνη, μετά από έρευνα που διατάχθηκε για τους νέους αυτούς, λόγω της συμμετοχής τους στα social media, έκανε την περίφημη δήλωση ότι οι υπολογιστές και τα κινητά τους τηλέφωνα στο el CHP Group θεωρούνται ως  «το αποκορύφωμα του φασισμού» όσον αφορά τις εξελίξεις στην Τουρκία.
Ερευνώντας με κάθε λεπτομέρεια τον λογαριασμό τους στο Twitter, η αστυνομία προέβη στη σύλληψή τους. Το αποκορύφωμα του φασισμού,
ο πρωθυπουργός ίδιος, υπέδειξε στην Αστυνομία της Σμύρνης την ανάγκη να ενοχοποιηθούν τα social media!
Και όλα αυτά, βεβαίως, με το πρόσχημα πως σ’ αυτήν τη χώρα υπάρχει ένας προμαχώνας από επιδρομείς![..]
Τα όσα συμβαίνουν στη Τουρκία έχουν ήδη συμβεί σε όλες τις χώρες μεσογειακής λεκάνης. Πολίτικοι που προσπαθούν να κρατηθούν στην εξουσία χρησιμοποιούν την καταστολή και την παραπληροφόρηση ως όπλο. Τα όσα γίνονταν και γίνονται στην Τουρκία  , ακόμη και πριν από αυτή την εξέγερση, από την πλευρά των κρατικών κατασταλτικών δυνάμεων δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Το ζήτημα όμως δεν είναι όμως τι κάνει η ηγεσία του εκάστοτε κράτους αλλά το κατά πόσο οι πολίτες του είναι διατεθειμένοι να επανοικιοποιηθούν τα δημοκρατικά δικαιώματα που χτυπιούνται τόσο βάναυσα από τις εκάστοτε εθνικές κυβερνήσεις. .

Γένοβα-2001(η εισβολή στο σχολείο Armando Diaz)

Η εισβολή στο σχολείο «Αrmando Diaz» έγινε κατά τη διάρκεια της 27ης  συνόδου των G8 στη Γένοβα το 2001, στην περιοχή Αλβάρο. Το σχολείο ήταν η προσωρινή έδρα του Κοινωνικού Φόρουμ Γένοβας του οποίου επικεφαλής  ήταν ο Vittorio Agnolleto .  Eπίσης σε κοντινό κτίριο στεγαζόταν  ομάδα μελών του δικτύου Indymedia που τάσσεται ενάντια στην Παγκοσμιοποίηση καθώς και αλληλέγγυοι δικηγόροι του Κοινωνικού Φόρουμ Γένοβας.

Στις 21 Ιουλίου μονάδες κρατικής αστυνομίας της  από τη Γένοβα ,τη Ρώμη και το Μιλάνο επιτέθηκαν στα κτίρια συνεπικουρούμενα από άνδρες ταγμάτων του σώματος των Καραμπινιέροι, οι οποίο είναι η
Στρατιωτική Αστυνομία του ιταλικού κράτους.
H συνδυασμένη επίθεση, από την κρατική και την στρατιωτική αστυνομία, σε όσους βρίσκονταν εντός του κτιρίου, χαρακτηρίστηκε από βαρβαρότητα που είχε ως απότοκο τη σύλληψη 93 διαδηλωτών και τραυματισμό 61 ανθρώπων, 3 εκ των οποία τραυματιστήκαν τόσο σοβαρά που χρειάστηκε να μεταφερθούν σε νοσοκομείο και 1 διαδηλωτής σε κατάσταση κώματος από τα βάναυσα χτυπήματα. Δημοσιεύματα αναφέρουν μάλιστα ότι μια γυναίκα, κρατούμενη από την ιταλική αστυνομία, υπέστει εξευτελιστικά βασανιστήρια, πριν αφεθεί ελεύθερη.

Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο σοβαρός τραυματισμός της
Melanie Jonasch, φοιτήτρια αρχαιολογία που δέχθηκε
επίθεση από αξιωματικούς, οι οποίοι την χτύπησαν στο κεφάλι τόσο δυνατά, που έχασε τις αισθήσεις της. Όταν έπεσε στο πάτωμα, οι αστυνομικοί της ιταλικής αστυνομία σχημάτισαν κύκλο γύρω από το σώμα της αναίσθητης φοιτήτρια, συνεχίζοντας να την χτυπάνε και να την κλωτσάνε. Μάλιστα ένας αστυνομικός άρπαξε το κεφάλι της Jonasch και το χτύπησε με δύναμη σε ένα ντουλάπι, αφήνοντας της σε μια λίμνη αίματος.
Το Μεξικάνικο Κρεοπωλείο

Ένας από τους επικεφαλής της εισβολής, ο
Michelangelο Fournier, δήλωσε χαρακτηριστικά πως όταν «εφτασε στον πρώτο όροφο του ινστιτούτου που βρήκε στο χώρο των συγκρούσεων ,τέσσερις αστυνομικοί, δύο με ζώνη λευκό και άλλα 2 με πολιτικά χτυπούσαν άοπλους διαδηλωτές που ήταν στο εδάφος. Έμοιαζε σαν ένα μεξικάνικο κρεοπωλείο. Ήμουν τρομοκρατημένος και φοβισμένος όταν είδα ένα κορίτσι με ένα σπασμένο κεφάλι να πέφτει σε μια λίμνη αίματος. Νόμιζα ότι πέθαινε. Ήταν σε εκείνο το σημείο που φώναξα, «Φτάνει πια» και κυνηγημένος από τους μπάτσους που την είχαν χτυπήσει. Γύρω από το κορίτσι, υπήρχαν κομμάτια που μου φάνηκαν στην όψη ως τμήμα του εγκεφάλου  της . Διέταξαν του άντρες μου στο ασύρματο για να βγουν αμέσως από το σχολείο και να καλέσουν  ασθενοφόρο».

Μετά την εισβολή έγινε δίκη κατά την οποία αθωώθηκαν όλοι οι κατηγορούμενοι αστυνομικοί ή
δεν εξέτισαν ποτέ τις ποινές τους, εξαιτίας των καθυστερήσεων στις δικαστικές έρευνες αλλά κυρίως στις ελλείψεις της ιταλικής νομοθεσίας που δεν αναγνωρίζει τα βασανιστήρια ως εγκληματικές πράξεις .





Βιβλιογραφία

Στα κεφάλαια Το ασύμμετρο τέλος της ιστορικής απειλής και Στρατικοποίηση της Αστυνόμευσης το υλικό αντλήθηκε από το Νέοι,Έγκλημα και Κοινωνία 5ο τεύχος και το άρθρο «Έλεγχος Πλήθους και  Κοινωνική Πειθάρχηση με αφετηρία την Αναφορά του ΝΑΤΟ για τα «Μη-Θανατηφόρα Όπλα και τις Μελλοντικές Επιχειρήσεις Υποστήριξης της Ειρήνης»( Μαρία Μαρκαντωνάτου/Βασίλης Ράπτης)

Στα υπόλοιπα κεφάλαια χρησιμοποίησα διαδικτυακή βιβλιογραφία και ειδησεογραφία, και στις οποίες έχετε πρόσβαση ακολουθώντας τους υπερσυδέσμους/λέξεις χρώματος μπλε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου